شاید شما هم تا به حال آوازه سیستم پزشکی کانادا یا همان Medicare را شنیده باشید. مدیکر کانادا، یک سیستم خدمات درمانی رایگان برای شهروندان این کشور است که عموماً با  سیستم درمانی آمریکا مقایسه می‌شود. البته این سیستم درمانی نسبت به همتای آمریکایی خود برتری قابل توجهی دارد.

با این حال باید به این نکته هم توجه داشته باشید که بر خلاف تصور عموم همه خدمات درمانی در کانادا رایگان نیست.

در این مطلب با سیستم پزشکی کانادا، قوانین و مقررات آن و بخش‌های رایگان و خصوصی این سیستم آشنا خواهیم شد تا در نهایت بتوانیم بهتر قضاوت کنیم که آیا این شهرت برازنده سیستم پزشکی کانادا هست یا خیر.

خدمات درمانی در کانادا

به طور کلی می‌توان خدمات درمانی در کانادا را به دو بخش تقسیم کرد:

• خدمات درمانی رایگان
• خدمات درمانی خصوصی

خدمات درمانی رایگان به دارندگان اقامت دائم و شهروندی کانادا تعلق می‌گیرند و دارندگان ویزای کانادا مشمول دریافت این خدمات نیستند. برای استفاده از این خدمات لازم است که فرد دارای کارت سلامت باشد. خدمات درمانی رایگان شامل موارد زیر می‌شوند:

• واکسیناسیون
• معاینه پزشک عمومی
• مراقبت‌های بستری و اورژانسی
• خدمات دارویی
• انواع آزمایش و تصویربرداری

مواردی که در خدمات درمانی خصوصی طبقه‌بندی می‌شوند، خدماتی را شامل می‌شود که از نظر دولت کانادا غیرضروری هستند. این خدمات عموماً تحت پوشش بیمه‌های خصوصی قرار می‌گیرند و شامل موارد زیر می‌شوند:

• خدمات فیزیوتراپی
• دندان‌پزشکی
• عینک و لنز
• دارو

توجه کنید که در واقع هزینه خدمات درمانی رایگان در کانادا به صورت غیرمستقیم و به کمک مالیات از شهروندان اخذ می‌شود. همه خدمات دارویی زیرمجموعه خدمات درمانی رایگان نیستند و برخی از داروها توسط بخش خصوصی سیستم پزشکی در کانادا تأمین می‌شوند.

خدمات پزشکی زیبایی نیز به هیچ عنوان در زیرمجموعه خدمات پزشکی رایگان قرار نمی‌گیرند مگر این که متعاقب یک آسیب فیزیکی شدید انجام شوند. به عنوان مثال جراحی پلاستیک بعد از سوختگی یا جراحی بینی پس از شکستگی استخوان و آسیب به صورت ممکن است شامل خدمات پزشکی رایگان شود.

بیمه‌های خصوصی هزینه‌های خدمات پزشکی غیرضروری را در برمی‌گیرند، در 4 دسته کلی طبقه‌بندی می‌شوند:

• بیمه‌های تکمیلی
• بیمه‌های مسافرتی
• بیمه‌های کارفرمایی
• بیمه‌های بیماری‌های سخت

شرایط استفاده از سیستم پزشکی در کانادا

همان‌طور که اشاره شد برای استفاده از خدمات پزشکی رایگان در کانادا، افراد باید دو شرط زیر را برآورده کنند:

• دارا بودن اقامت دائم یا شهروندی کانادا
• دارا بودن کارت سلامت

نحوه دریافت کارت سلامت در کانادا

نحوه اخذ کارت سلامت کانادا

روند درخواست کارت سلامت کاملا بر اساس استان محل سکونت فرد تعیین می‌شود و نمی‌توان برای همه افراد در کانادا نسخه یکسانی پیچید. با این حال واضح است که برای دریافت کارت سلامت فرد باید از طریق قوانین استان محل سکونت اقدام کند.

برای دریافت کارت سلامت در برخی از استان‌ها، الزام به شرکت حضوری در مرکز ارائه خدمات استانی وجود دارد اما در برخی دیگر از استان‌ها می‌توان از طریق پست برای دریافت این کارت اقدام کرد. زمان پردازش و دریافت این کارت هم مانند پروسه اخذ، به استان محل سکونت فرد بستگی دارد.

لازم به ذکر است که در برخی از استان‌ها، افراد بلافاصله پس از مهاجرت به کانادا و اخذ اقامت دائم نمی‌توانند کارت سلامت خود را دریافت کنند. در واقع این افراد باید مدت مشخصی را برای تثبیت محل سکونت خود، پیش از اقدام برای دریافت کارت سلامت صبر کنند. این مدت انتظار در استان‌های مختلف متفاوت و به شرح زیر است:

برخی دیگر از استان‌ها مانند انتاریو و نیوفاندلند و لابرادور مدت انتظاری ندارند و فرد می‌تواند بلافاصله پس از اخذ کارت اقامت دائم خود برای دریافت کارت سلامت اقدام کند. مهاجران پس از ثبت نام در سیستم خدمات درمانی رایگان کانادا باید یک پزشک خانواده را برای خود انتخاب کنند. پزشک خانواده در کانادا GP نام دارد.

نحوه ارجاع و دسترسی به خدمات درمانی در بیشتر استان‌ها به این صورت است که افراد در ابتدا پزشک خانواده خود را تعیین می‌کنند سپس بنا بر نظر پزشک خانواده ممکن است که فرد به پزشک متخصص ارجاع داده شود. البته همواره امکان مراجعه به مراکز خصوصی و یا بیمارستانی در موارد ضروری وجود دارد.

قوانین سیستم پزشکی کانادا

اصول سیستم پزشکی در کانادا بر قانون سلامت کانادا استوار است که در سال 1984 ایجاد شده است. این قانون علاوه بر این که تعیین‌کننده قوانین و ضوابط بیمه‌های درمانی در این کشور بود، پوشش درمانی همگانی را برای همه ساکنین کانادا تضمین می‌کرد.

ویژگی منحصر به فرد سیستم پزشکی کانادا این است که خدمات بیمه خصوصی را برای خدمات پزشکی و درمانی ضروری، به طور کامل ممنوع و غیرقانونی اعلام کرده است. این موضوع فرصت سودجویی را از ارائه‌دهندگان خدمات بیمه درمانی کانادا گرفته و تضمین کننده ارائه خدمات با کیفیت به همه شهروندان و مقیمان کانادا است.

در واقع هیچکس در کانادا بابت هزینه‌های درمانی ضروری نگرانی ندارد و ناتوانی در پرداخت و اضطراب مالی، دسترسی بیماران به خدمات درمانی را کاهش نمی‌دهد. بیمه‌های خصوصی که توسط کارفرمایان و برخی کارگزاری‌های دولتی ارائه می‌شوند در واقع مکمل خدمات درمانی رایگان در این کشور هستند و خدماتی را در برمی‌گیرند که به عنوان نیازهای پزشکی ضروری طبقه‌بندی نمی‌شوند.

بر اساس قوانین سیستم پزشکی در کانادا دولت ملزم به انجام موارد زیر است:

• مشخص کردن و اجرای استانداردهای سلامت در سراسر کشور
• اختصاص دادن کمک هزینه‌های تحقیقات پزشکی به هر یک از استان‌ها و مناطق مختلف کانادا
• ارائه خدمات به گروه‌های آسیب‌پذیر شامل سالمندان، کودکان، بومی‌های کانادا، نظامیان و کارکنان ارتش، زندانیان در کانادا و برخی از پناهجویان در این کشور

لایحه سلامت در سیستم پزشکی کانادا

لازم است که بدانید لایحه سلامت که تعیین و تنظیم‌کننده دیگر قانون‌گذاری‌های این کشور در زمینه سیستم پزشکی است، از 5 استاندارد اصلی تشکیل شده است. در ادامه هر یک از این استانداردها را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار خواهیم داد.

استاندارد لایحه سلامت در کانادا

• استاندارد اول: ارائه خدمات ضروری در سراسر کشور

بر اساس این استاندارد دولت ملزم است تا امکانات و خدماتی نظیر بیمارستان‌ها، خدمات پزشکی و خدمات دندان‌پزشکی بیمارستانی را در همه استان‌ها و مناطق کشور کانادا ایجاد کند. بر اساس این استاندارد اگر در پروسه درمانی یک بیمار نتوان به صورت دقیق تشخیص داد که کدام بخش شامل خدمات ضروری و رایگان است و کدام بخش در خدمات خصوصی جای می‌گیرد، یک کمیته از پزشکان معالج فرد تشکیل خواهد شد و بنا بر نظر آن‌ها این موضوع تعیین می‌شود.

• استاندارد دوم: ارائه دولتی و رایگان خدمات پزشکی ضروری

این استاندارد ناظر بر ارائه دولتی و رایگان خدمات پزشکی در کانادا است و تأکید زیادی بر روی جلوگیری از سودجویی افراد مختلف در این پروسه دارد. در واقع این قانون با رایگان کردن این خدمات راه را بر ارائه نابرابر و پرهزینه این خدمات می‌بندد.

• استاندارد سوم: ارائه خدمات درمانی به همه مقیمان و شهروندان کانادا

این استاندارد قوانینی را تعیین می‌کند تا به کمک آن بتوان یقین حاصل کرد که همه افراد به خدمات درمانی ضروری دسترسی دارند.

قانون دیگری که بر اساس این استاندارد تشکیل شده است، قانونی است که بخشی از هزینه‌های خدمات پزشکی ضروری شهروندان کانادا را حتی در خارج از مرزهای این کشور تأمین می‌کند؛ البته لازم به ذکر است که موضوع محدودیت‌های فراوانی دارد.

• استاندارد چهارم: قابلیت استفاده از خدمات در هنگام جابه‌جایی

بر اساس این استاندارد قوانینی تعیین شده که می‌تواند به افراد در هنگام جابه‌جایی از یک استان به استان دیگر کمک کند. همان‌طور که پیشتر اشاره شد، ارائه کارت سلامت در هر یک از استان‌ها و تنها به ساکنان آن استان انجام می‌شود.

بر اساس این استاندارد برای این که جابه‌جایی افراد از استانی به استان دیگر باعث ایجاد مشکل در ارائه خدمات درمانی نشود، تعیین شده است که کارت سلامت افراد پس از جابه‌جایی تا سه ماه اعتبار داشته باشد. با این قانون شهروندان فرصت کافی برای دریافت مجدد کارت سلامت دارند و برای مدتی هرچند کوتاه هم از این خدمات محروم نمی‌شوند.

• استاندارد پنجم: اولویت نیاز پزشکی بر توانایی پرداخت

استاندارد پنجم این لایحه ناظر بر شیوه دسترسی افراد بر نیازهای پزشکی است. در واقع این استاندارد نقش تعیین‌کننده دارد و بر اساس آن همواره باید بر نیاز پزشکی نسبت به توانایی پرداخت اولویت داده شود.

بر اساس استاندارد پنجم اگر شامل خدمات پزشکی رایگان نشوید و نیاز به خدمات پزشکی ضروری داشته باشید، باید در ابتدا به نیازهای پزشکی شما رسیدگی و بعد نسبت به هزینه‌های آن تصمیم‌گیری شود.

دسترسی به خدمات درمانی کانادا

هرچند که استانداردهای سیستم پزشکی در کانادا با هدف ارائه خدمات درمانی به همه افراد در این کشور ایجاد شده است اما عملاً در برخی از استان‌ها و نواحی کم ‌جمعیت کمبود پزشک مشکل‌ساز شده است. علت این موضوع را می‌توان در چند زمینه مختلف بررسی کرد.

اول از همه مجاورت کانادا با کشور آمریکا است. در آمریکا پزشکان از درآمدهای بسیار بالاتری نسبت به کانادا برخوردارند. با توجه به این موضوع پزشکان در کانادا کمتر تمایل به شرکت در سیستم فدرال پزشکی دارند زیرا برای آنان به قدر کافی درآمدزا نیست. همین موضوع باعث شده است تا بسیاری از پزشکان کانادایی اقدام به مهاجرت به آمریکا کنند و کانادا با معضل کمبود پزشک در مناطق روستایی مواجه شود.

البته دولت کانادا در برابر این مسائل منفعل نمانده و شرایط مهاجرت پزشکان به کانادا را تسهیل کرده است تا بتواند این کمبود را جبران کند. با این حال به دلیل قوانین سخت معادلسازی مدرک پزشکی از دیگر کشورها در کانادا و آزمون‌ها و پروسه سخت انجام این مهاجرت، این معضل همچنان پابرجاست.

در حال حاضر استان‌هایی مانند آنتاریوی شمالی، بخش‌های روستایی استان کبک و مناطق دورافتاده در استان بریتیش کلمبیا کمبودهایی را در زمینه خدمات پزشکی اعلام می‌کنند. برای رفع این کمبودها برخی از استان‌ها در کانادا مشوق‌هایی را در نظر گرفته‌اند که شامل مواردی مانند مشوق‌های مالی، فرصت‌های آموزشی مداوم و محیط کار حمایتی می‌شوند.

خدمات پزشکی برای کارمندان غیر کانادایی و پناهجویان

شرط اصلی برای برخورداری از خدمات درمانی کانادا برای مهاجرین، داشتن اقامت دائم و یا شهروندی این کشور است. با این حال در وبسایت اداره مهاجرت کانادا ذکر شده است که بنا بر برخی شرایط خاص ممکن است که دارندگان ورک پرمیت یا بعضی از پناهجویان هم بتوانند از خدمات درمانی رایگان در این کشور استفاده کنند. البته لازم به ذکر است که این مورد یک موضوع معمول نیست و در برخی از شرایط خاص و با توجه به نظر کمیته تصمیم‌گیر اعمال می‌شود.

با این حال اگر قصد تحصیل یا کار در کانادا را دارید بهتر است حتماً یک بیمه دولتی و یا خصوصی برای خود داشته باشید زیرا هزینه‌های خدمات درمانی آزاد در این کشور بسیار زیاد است.

خدمات پزشکی کانادا برای مهاجران

هرچند گفته می‌شود که نظارت دولتی بر این هزینه‌ها اعمال می‌شود اما می‌توان هزینه‌های پزشکی آزاد در کانادا را یکی از گران‌ترین هزینه‌های خدمات پزشکی در جهان دانست که به هیچ وجه همخوانی با میانگین درآمد افراد در این کشور ندارد.

سؤالات خود را درباره سیستم پزشکی در کانادا در کامنت برای ما بنویسید؛ همچنین می‌توانید برای دریافت مشاوره رایگان درباره انواع روش‌های سرمایه گذاری با کارشناسان مهاجرتی ادیسه تماس بگیرید:

فرم ارزیابی رایگانتماس با مشاورین ما